آثار میان فرهنگی و نقش گردشگری در ایجاد وفاق بین ادیان اسلام و مسیحیت

واکنش جامعه بین المللی در برابر چگونگی ارتباطات جهانی ، تحلیل گران را بر آن داشت تا راهی به سوی تفاهم و همدلی ملتها بگشایند و با تلاش اندیشمندان و فرهیختگان ، فضای صلح و دوستی را برای استقرار صلح جهانی پایه گذاری کنند. این در حالی است که راهبردهای صلح و دوستی هنوز در قالب واژه ها و اصطلاحات فرهنگی دچار ابهام است. در راستای این حقیقت، صنعت گردشگری که به عنوان عامل موثر و نخستین گام برای ایجاد همدلی و درک مشترک از مفاهیم فرهنگی بین المللی به شمار می رود و جهان هزاره سوم سخت به آن نیازمند است توجه ملل مختلف را به خود معطوف داشته است. مهمترین عناصر این صنعت جامعه مهمان و میزبان است. بسیاری از جوامع اصطلاحات فرهنگی را با منافعی که گردشگری در بر دارد تفسیر می کنند و تعامل فرهنگی و ارتباطات اکولوژیکی را که منجر به تغییر اجتماعی و تاثیر پذیری از فرهنگهای متعامل میزبان و مهمان می شود نادیده می گیرند. با توجه به اهمیت موضوع، در این مقاله ضمن تبیین آثار و نتایج جانبی صنعت گردشگری بر فرایند توسعه، اثرات مثبت تعامل فرهنگی، و راههای آشنایی و معرفی هویت دینی، در صحنه گردشگری بین پرطرفدارترین ادیان الهی یعنی اسلام و مسیحیت بررسی و با هدف چگونگی نیل به راههای تفاهم و ایجاد همدلی میان این ادیان الهی، آن را مورد مطالعه قرار داده است. همچنین با تکیه بر آخرین آمارهای علمی و پژوهشی موجود، راهکارها و پیشنهادات مناسب، در تبیین مشترکات و تعامل فرهنگی و نیز شیوه های پیشگیری از آثار سوء این صنعت بر اساس ارتباطات غیر فرهنگی تشریح گردیده است تا در جهت تقویت و تحکیم مبانی صلح و دوستی میان این ادیان الهی به لحاظ شفاف سازی مشترکات با تعمیق بر نکات ویژه صنعت گردشگری گامی موثر برداشته شود.